قوله تعالى: هو الذی أنْزل علیْک الْکتاب. او آنست که فرو فرستاد بر تو این نامه، منْه آیات محْکمات ازوست آیتهاى استوار داشته و تمام کرده هن أم الْکتاب معظم قرآن و مایه دین داران و علم جویان آنست. و أخر متشابهات و آیتهاى دیگر است که بهم مانند در ظاهر، و جز از یکدیگرند در حقیقت فأما الذین فی قلوبهمْ زیْغ اما ایشان که در دل ایشان کژى و چفتگى است.
فیتبعون ما تشابه منْه بر پى آن متشابه ایستادهاند از این کتاب «ابتغاء الفتنة» جستن شور دل را و آشفتگى دین را، و ابْتغاء تأْویله و جستن تأویل آن، که تا حقیقت مراد خداى از آن چیز بدانند و ما یعْلم تأْویله إلا الله و نداند تأویل آن مگر خداى و الراسخون فی الْعلْم، یقولون و تمام دانشان که در علم پاى بر استوارى دادند مىگویند آمنا به بگرویدیم بآنچ خداى فرو فرستاد کل منْ عنْد ربنا همه از نزدیک خداى ماست... و ما یذکر إلا أولوا الْألْباب (۷) و حق در نیابد و پند نپذیرد مگر خداوندان مغز.
ربنا خداوند ما! لا تزغْ قلوبنا مجسبان دلهاى ما را بعْد إذْ هدیْتنا پس آنکه راه نمودى ما را و هبْ لنا منْ لدنْک رحْمة و ما را از نزدیک خود رحمتى بخش إنک أنْت الْوهاب (۸) تویى که تویى خداوند فراح بخش نیکو دار.
ربنا! خداوند ما، إنک جامع الناس تویى فراهم آرنده مردمان لیوْم لا ریْب فیه روزى را که در بودن آن روز گمان نیست، إن الله لا یخْلف الْمیعاد (۹) که خداى خلاف نکند هنگامى که نامزد کند یا وعده که دهد.